de groene papegaai (Sjaak)

Wat is het allermoeilijkste voor een mens om te doen? En tegelijk het meest eenvoudige?
Nee, niet je adem inhouden. Mijn zoon vroeg laatst of je op die manier jezelf kunt doden. Maar dat schijnt niet zo te zijn. Je raakt buiten westen en zonder dat je dat bewust wilt slingert je organisme het apparaat weer aan.
Ook vergaderingen voorzitten, de belasting ontduiken, in hersenen opereren of wiskunde sommen oplossen is minder moeilijk dan dit: niet denken. Probeer het maar eens. En dan niet vals spelen door te denken dat je nu niets moet denken. Want dat is natuurlijk ook een gedachte - en die telt mee. Langer dan een paar seconden lukt niet. Een minuut is al een prestatie van formaat.
Mensen doen de gekste dingen om die staat van niet-denken te bereiken. Bergen beklimmen, schaatsen tot je bloed spuugt of urenlang op een kussen zitten. De kennis waarvan ik deze ansichtkaart heb gekregen probeerde het een tijdlang met ‘japa’. Dat is het eindeloos herhalen van een mantra. De transcendente meditatie verkoopt deze techniek, met de belofte van evenwicht, zelfvertrouwen en maatschappelijk succes. Kost veel geld.
Terwijl het zo simpel lijkt. Niet-denken. Er eenvoudig zijn, zonder die stem in je hoofd. Je ziet het die jongen met die oranje hoofddoek proberen. Eindeloos mediteren. Of die ketting – een japa-mala - door zijn vingers laten glijden en bij iedere kraal de mantra die door zijn goeroe in zijn oor is gefluisterd, opdreunen. Maar steeds is die papegaai er. Die papegaai op zijn hoofd. En die kan zijn snavel niet houden. Dat beest heeft voortdurend commentaar.
De foto bleef me bezig houden. Omdat het leven zo’n hachelijke onderneming lijkt. Daarom is dit weblog opgedragen aan deze groene papegaai. Bijdragen zijn welkom van iedereen die zich herkent in deze kletskous.
Maar wie wil nu een papegaai worden genoemd? Dat staat toch voor na-aperij, voor prietpraat? Er is een verhaal van een Engelstalige auteur (Lewis?) over een eiland vol papegaaien die de inwoners toeschreeuwen: ‘Wees bewust, wees bewust’. Bovendien: alles is ooit al eens gezegd. Op dit weblog gaan we vooral in op wat filosofen ooit hebben opgemerkt. Wat dat betreft zijn we allemaal papegaaien. Omdat we de taal niet hebben uitgevonden, maar erin zijn gevallen. En daarbij blijven we graag een groentje, een eeuwige beginner. Zoals een groene banaan die altijd blijft rijpen.